امام جعفر صادق هفدهم ربیع الاول سال83 هجری قمری در مدینه متولد شد . پدر گرامی اش امام محمد باقر (ع) و مادر ارجمندش ام فروه است. نام شریفش جعفر و لقب معروفش صادق وکنیه (پسنام)اش ابو عبدالله است . شهادت آن حضرت در 25 شوال سال 148 هجری در 65 سالگی به دستور منصور دوانیقی خلیفه ی ستمگر عباسی به وسیله ی سمی که به آن بزرگوار خوراندند در مدینه اتفاق افتاد و محل دفن آن امام همام در قبرستان بقیع است. حدود 5
امام صادق(ع) 0 سال از عمر شریف خویش را در حکومت بنی امیه گذراند و بقیه عمر مبارکش در زمان حکومت بنی عباس سپری شد. دوران تغییر حکومت از بنی امیه به فرزندان عباس و نزاع میان بنی امیه و بنی عباس بر سر حکومت شرایط مناسب را پدید آورد تا امام صادق (ع) به ترویج و نشر علوم و آثار اسلامی بپردازد و با تربیت شاگردانی عالم و دانشمند و فقیه علوم اسلامی را در اقصی نقاط جهان فراهم آورد. به گونه ای که تربیت یافتگان دانشگاه بزرگ امام صادق(ع) را حدود 4هزار نفر ذکر کرده اند که در علوم مختلف اعم از فقه و حدیث و تفسیر و کلام و علوم طبیعی و... از مجلس درس امام ششم (ع) کسب علم و دانش کردند .
از جمله هزاران شاگرد امام صادق(ع) جابرابن حیان را میتوان نام برد که پدر علم شیمی به شمار میرود. امام صادق(ع) در دوران امامت خود به رغم فشارها و تنگناهایی که همواره حاکمان اموی و سپس بنی عباس و به ویژه منصور دوانیقی ایجاد میکرد در راه پاسداری از دین خدا از پای ننشست وبه گسترش علوم الهی درزمینه های گوناگون پرداخت و ذخایری گران قدر را برای بشر به یادگار نهاد.
احکام